BİR DAKİKA BÜYÜKLER
Melek Arya Altay İle Dans Üzerine
Cansu Arslan
Hoş geldin Arya. Sohbete başlamadan önce seni biraz tanıyalım mı; kendini nasıl biri olarak görüyorsun, neler yapmaktan hoşlanıyorsun, hayallerin neler?
Merhabalar benim adım Melek Arya Altay. Şu an 12 yaşımdayım ama Nisan’da 13 yaşıma gireceğim. Ben oturup odamda film izlemeyi ve tiyatrolara gitmeyi seviyorum.
Bildiğim kadarıyla dans ediyorsun değil mi?
Evet, ondan da bahsedebilirim. Ben Latin dansları öğreniyorum; cha cha, rumba, salsa, paso doble gibi dansları. Çok ilgimi çekiyor bunlar… Haftada 5 saat civarı gidiyorum. Yoğun bir programım var ama sevdiğim bir iş olduğu için o kadar da yorucu gelmiyor.
Yarışmada dans ettiğin videolarını izledim. O kadar eğleniyorsun ki dans ederken… Sen eğleniyorsun yani ve çok özgürsün. Çok özgüvenli, çok neşeli, çok yüksek bir enerjin var dans ederken ve bu çok yansıyor, bayıldım dans ederken yaydığın duyguya. Bu nereden geliyor? Bir anda mı oldu bu dans etme isteği mesela? Nasıl başladın?
O sahneye çıkana kadarki süreci, arka planı görseniz; karın ağrıları, kusmalar, panik ataklar… Ama tabii o sahneye, yarışma alanına çıktığım an, sanki onlar yaşanmamış gibi hissediyorum ve çok mutlu oluyorum. Böyle bir anda çok özel bir duygu sarıyor beni; mutluluk, heyecan… Çok anlatılamaz bir duygu geliyor o an ve bütün o karın ağrısı, panik geçiyor sahneye adım attığım anda.
Peki sence neyle ilgili bu? O an neler yaşanıyor ve siliniyor tüm o kötü hissettiğin şeyler?
En son çıktığım yarışmadan örnek vereyim mesela. Ben o yarışmaya neredeyse katılamıyordum. Erkene alınmış benim saatim, bilmiyordum. Ben tabii o sırada panik ataktan tuvalette kusuyordum. Çok kötü bir durumdu. Sonra yarışma bölgesine gittik, annem birkaç kişiyi arıyordu o sırada, belki birileriyle konuşursam kendimi daha iyi hissederim diye, sonra ekrana bir baktık ki numaram yazıyor: 416 numara! 416 numara nerede diye beni arıyorlar. Bir anda etrafımdaki herkes beni sahneye itti böyle… Meğer yarışma saatim öne alınmış ve sıram gelmiş, bilmiyorum ben. Beni çıkış bölümünden salona ittiler, itildim (kahkahalar)… Neyse sahneye adım attım ve bütün o karın ağrılarım, heyecanım… her şey gitti. Çok mutlu hissettim kendimi; sanki herkes bana bakıyormuş, sanki dünya birincisiymişim gibi hissettim. Ki değilim, sadece bir, bir buçuk yıldır dans ediyorum, dans kariyerimin başlarındayım. Ama işte oraya girince sanki herkes beni görmeye gelmiş gibi bir duygu geldi.
Şu an bunları anlatırken bile o kadar heyecanın belli oluyor ki, enerjin öyle güzel ki… (…)
devamı için ABONE OL